Ad'ımda san'ımda insan Şiiri - Ertuğrul ...

AD'IMDA SAN'IMDA İNSAN BENİM
Gurur ve kibir benden uzakta
Ne ararsaniz var bende..
Bünyemde barındırdığım ilaçta,
Yada yürekleri yakan ateşte ..
Kendi kendime kurduğum iyi niyet denen tuzakta...
Bazı bazı çocuklar gibi Güler'im
Bazende sebepsizce küserim
Yanlışa gelemem bağı keserim
Heybemde her şey var herşey
Ad'ım insan san'ım insan benim

Sesimde deli eden bir tını var
Şiirlerimde büyüleyen bir gizem
Fark'ım budur insanlardan benim
Yapmacık olamam delice yaşarım
Duygularımı saklamam taşarım
sessiz sedasız giderim susarım
Bende sıradan biriyim
Etten kemikten yaratılmış kul'um
Hakkım yenilince deli olurum
Akıldan çıkmam akla vururum
Ad'ım insan san'ım insan benim..

Geldigim gibi tertemiz giderim dünyad'an
Yanıma hiçbir ah almadan
Ben böyle gördüm anam'dan
Tomurcuk tomurcuk filiz'im
Gönüllere yer etmiş hissim
Sustum artık ne diyeyim
Ad'ımda san'ımda insan,,insan benim

Doğduğum günden bugüne
Kimse diyemez zulmetti diye
Kendimi üzdüm ben sadece
Dile getirdigim şeyler egom değil
Az bile anlattım az kendimi
Sakın şımarık sanmayın beni
Ad'ımda san'ımda insan benim
AD''IMDA SAN'IMDA İNSAN BENİM!