Ad Günü Şiiri - Hacı İbrahim Sağır

AD GÜNÜ

Ad (yaş) gününü,
Kimse tam olarak bilmez,
Benim akranlarımdan.

Kimi mercimekler ekilirken doğmuştur,
Kimi nohutlar.
Kimi koçlar katılırken doğmuştur,
Kimi kuzular.
Kimi harman zamanı doğmuştur,
Kimi bağlar bozulurken.
Kimi karakışta doğmuştur,
Kimi baharda,
Kimi yazın,
Kimi güzün.

Nüfus mu?
Kimlik mi?
Kim billir?
Kimin aklına gelir?

Biri giderse kazaya,
Taa neden sonra,
Benim oğlanı da,
Kayıt ettirin mi aceba
Derlermiş o zamanlar,
Bir de ad korlarmış,
Gidene sıkı sıkı tembihle,
Kemal koysunlar ha,
Sakın unutma.

Gelen gelirmiş kazaya,
Nüfus memuruna dermiş,
Yaz Kemal olsun adı,
Memur yazarmış Kamil.
Ne zaman dermiş,
Yaz gücük 10,
Memur yazarmış şubat 30.

Şimdi soruyorlar bana,
Ne zaman doğdun?
Ah bir bilsem diyorum ya,
Anam mercimekler ekilirken diyor,
Mayısa dek geliyor.
10 Şubat yazıyor cüzdanımda.
Yılını hiç sorma,
Herkes birşey söylüyor,
Beni kayınbabamla yaşıt yapıyor.

Doğduk işte bir gün,

Hacı İbrahim SAĞIR
12 Mayıs 2015