Grift bir bilmece hayat, içinden çıkamadığım, varoluş ekindeki zorlu çengel bulmaca
Daha en başta tezatlarla çıkılır yolculuğa, gülmek varken neden ağlayarak gelir ki insan dünyaya.
Galaksiler gibiyiz, Daha yıldızlara bürünmeden madde, kendisini yutacak kara deliğini doğurur.
En çok sevdiğimiz anda, nefret tohumları saçarız farkına varmadan duyguların arasına. Gün gelir sevgi nefretin elleriyle boğulur.
İkilemler eksik olmaz, yaşam boyu bir çizgi uzar gider önümüzde. Hep çizginin üstünde yürümek gerekse de, kör kütük olur düşünceler, zaman zaman sendeleriz.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
