Yüzünle günaydın dediğim günler doğmadı bir daha
Fotoğraftan ısıttı bir güneş içimi
Bundan sonra doğsa da önemi yok günün
Yeşerecek ne bir çiçek ne bir ot kaldı içimde
Betonla doldurdum taştan kalbimin çatlaklarını
Dönüp de hadsizce bir umut yeşerir diye
Kaldıramam içimde ölen bir umudu daha
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.