Ad Şiiri - Ada Güner

Dalıyorum yüzündeki milyon tane evrene
Kayboluyorum gözlerinin karasında
Dudaklarının sıcaklığı yakıyor dudaklarımı
Soğuk yüzünde dindiriyorum
Dudaklarımın ateşini
Ellerim nasır tutmuş
Yokluğunda hayata tutunmaya çalışmaktan
Solup gidiyorum senden uzakta

Sen benim doğduğum yer
Sen benim içimde büyüttüğüm çocuk
Sen benim damarlarımdan sızan aşk
Sen benim kalbimde öldürdüğüm umut

Sen, benim yazdığım son dörtlük