Aczimin Feryadı Şiiri - Ahmet Kasapoğlu

Kalem mızraklarıyla bu ak sahra üstüne
Şâirânı cemedip Ulu Divan kursaydım,
Önlerinde diz çöküp imtihana başlarken
İlham perilerine el açıp yalvarsaydım.

Ulu pir Yunus’ umun ırmak olmuş eşkinden
Su içen hurileri kollarımla sarsaydım.
Vecd içinde yücelen koca Mevlânâ gibi
Aşkı İlâhi ile sarararak solsaydım.

O yüce Fuzûlî’ nin derin iç çekişini
Kalbimde saklayarak benliğimde duysaydım,
Gülle bülbülle hemdert Leylâ’yı misal alıp
Ümmîd-i vuslat ile kaderime uysaydım.

Yahut Karacoğlan’ ın çifte benlilerine
Güzellik mefhumunu Emrah gibi sorsaydım.
Kara gözlü dilberi bir gece düşte görüp
Salına endâmına bakıp hayran olsaydım.

Sarp kayalar üstünden koçyiğit Köroğlu’ nun
Gümbürdeyen sesiyle etrafa haykırsaydım.
Âteş-i hürriyetle tutuşan Kemal gibi
Esaret zincirini kalemimle kırsaydım.

Mehmet Emin Yurdakul yahut bir Âkif olup
Yurt türkülerinin bestesini kursaydım.
Yahut ta ellerinde sihirli mızrap olup
Anadolu sazının tellerine vursaydım.

Yalübâli edası bîbedel bir güzelin
Destinde lâle olup koklanarak solsaydım,
Buse-i aşkı ile kendimi kaybederek
Beyt-i Nedim önünde tekrar hayat bulsaydım.

Veyahut ta Hâşim’in engin hayallerinde
Açılan yeni ufka güneş gibi doğsaydım.
Veya Fikret misali Haluk’a seslenerek
Gerici zihniyeti felsefeyle boğsaydım.

Rüşvet ve irtikâpla ikbal-i mevki eden
Tıynetsiz münafığı palanlara vursaydım,
Râşi, mürteşînin de Ziya ve Eşref gibi
Kalem-i hicvim ile başlarını yarsaydım.

Anayurt özlemini amaç edip kendime
Gökalp’in uğurunda bir ülkü edinseydim,
Türk’e kendisine has hak yolu göstererek
Vazifeye davetle şimdilik yetinseydim

Yahya Kemâl gözüyle belde-i İstanbul’u
Bir pencere camından seyran edip doysaydım.
Kemâlettin Kamu’nun peşinden yürüyerek
Bingöl yaylalarına ben de gönül koysaydım.

Yıkık han duvarının isli sıvalarında
Gizlenen mısraların yazarını bulsaydım;
Siyah saçlı hâtunun elinde desti olup
Çamlıbel’in müberra pınarından dolsaydım.

Bir pervane olup ta şiir düzen uşşâkın
Feryadı aczederek çırağında yansaydım
Yarana selâm için son beytimi söylerken
Şuaray-ı fenâya bir Fâtiha sunsaydım.

(Ankara-1950)