Hayatın en umulmaz anında,
Buluruz ruhumuzu başka dünyada...
Dayandığımız her ümit bitmiş derken,
Yeni heyecanlar sarar birden
Olamaz dediklerimiz olurken
Deneyim yerini bırakır künefe tadına,
Bitmeyecek sanılan yalnızlık
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
