Açtım sinemi artık rüzgârlara…

Ne kadar dilediysem gelmek istemedin sen
Hülyalarımda filizlenen en nadide sevgiyken
Hayallerimde tutuştu, yanarak kül olmuştu
Ruhumun güzergâhında açan gül solmuştu

Yok, artık menzile gidecek bir yüreğin hedefi
Sefilliğin kıdemlisi, biganeliğin en katmerlisi
Tutuşacak bir canın deryaları yaşatacak aşkı
Karartmıştı deruni kaygıları anlaşılmaz tavrı

Nasıl bu kadar acımazsızlığı içine sindirmiştin
Zulmün şedidini bilemiştin aşkımı kurban ettin
Gecenin haşyetinde kendi kabuğuna çekilmiştin
Demir aldın limandan, martıları hiç dinlememiştin

Sana doğru akan kanım neden hep bitap kalır
Andığım her salisede sensizliğin acısını anlatır
Yatır sen kimi istiyorsan mısralarında her satır
Ruhunun deruniliğinde bekleyen sevdana yatır

Açtım sinemi artık rüzgârlara meydan okurcasına
Çek git nasıl esersen es beni arkandan koşturma
Salma aşk kokumu, cihanın arzında sakın aranma
Bırak sen artık kendi halime, demlediğim hüznümle