Açtı Elleri Şiiri - Andelip Andelip

Sabah seher vakti, rüzgâr eserken,
Bir umut diyerek, açtı elleri.
Gömleği yamalı, kış zor geçerken,
Rabbine yönelip, coştu dilleri.

İçinde dert vardı, çoğalan yükün,
Ne güneş olurdu, ne gölgeli gün,
Bir hayır umarak, yaptığı düğün
Hep hicrana dönüp, yuttu yılları.

Hayat hep sırtından vurmuştu O’nu,
Nice gün geçti de, sormadı bunu.
Şimdi çiçekteki, renklerin tonu,
Yavaşça solarken, saçtı gülleri.

Düşmezdi dilinden, her ân hakikat,
Sabırla beklerken, bir sıcak şefkat,
Gönül yorgun kırgın, olmuştu fakat,
Aşk ile yaşayıp, tattı halleri.

Bayram sabahında, sevinçler varken,
Gönülden sarılıp, kalbe akarken,
Ufuktaki güneş, her gün doğarken,
Leyla - Mecnun gibi, yaktı çölleri.

Bir gün gelir elbet, dönerse zaman,
Tükenmez sanılan, bu çetin harman,
Bir ferman iner de, olurken yaman,
Aşkıyla şad etti, hep gönülleri.

...andelib...