Açtı Çiçeğin Al Rengi Şiiri - Numan Paşahan

Açtı çiçeğin al rengi,
Ben hala ağlıyordum,
Sanma güzelliğinin yok dengi,
Biraz alttan alıyordum.

Ben budardım bahçemde,
Çıkan boş umutları.
Budasam bile ergeç,
Daha gür çıkar dalları.

Bu biçare insanın,
İltifatına aldanma.
Güzelim diye geçinip,
Kendini birşey sanma.

Hoş bir havan vardır,
Kalbin hep seçici.
Bakışların yalandır,
Güzelliğin geçici.

Ah şu gönül bir bilse,
Avare iş içinde,
Açtı çiçeğin bin rengi,
Ben umudun peşinde.