Açsam açamam Şiiri - Nermin Devrimci

Açsam açamam derdimin girdabında boğulmakta her geçen gün benliğim....
Sol,sağ yan nedir ki...Yan kalmadı günbegün sensizliğinde erimekteyim....
Hüznüm akar fışkırır her nefes alışımda yer gök zangırdar
Yer inler gök yaş döker sicim sicim benim ahuzarıma..
Uzaktaki senle kendi aramda sıkışır kalır çaresiz bedenim.

Kaç tane yüzün vardı...senin görüp te benim göremediğim.
Kaç deli fırtına estirdin.. kaçının kırdın uçan kanatlarını..
Kaç ölü yatar saydın mı senin gül bahçende benden başka.
Çizdin mi onların da resmini sahte yüzünden içerideki yerlere..

Yaralarımı sarmaya zamanım yok,yok bedenimde dermanım.
Ciğerimdeki en dip köşeye yerleşmiş sanki yılan zehiri acım.
Gün yüzü görmez,viraneye döndü artık evim barkım.
sabahlar olmaz,karanlık kuyularda kaldı sonsuz sabrım.