Açsa ki hazanda bigane bahar…

Kapattım ömür billâh kapatacağımda
Ne esen yele ne de yağmur damlasına
Sarılmayacağım, sinemi açmayacağım
Aşk için asla bir umuda kapılmayacağım

Islansın her yerler, hatta korunan perdeler
Rüzgârın hiddetiyle raks eden nice ümitler
Derbeder gönüller, bir türlü sevilemeyenler
Çaresizliğe mahkûm edilen zavallı divaneler

Ne kaldı sanki yaşanacak şu minval ömürde
Soldurulan bir güllerde, gönüllerde yeşerende
Sana hasret nice ümitlerde, bilinmez kişiliğinde
Mahkûm ettiğin çaresizliğimde, gecemde seninle

Bıraksa yıldızlar, açsa ki hazanda bigane bahar
Ağustosta yağsa kar, çölleri sel alsa yağmurlar
Karanlık hücrelerinde mahkûm bırakılan umutlar
Şiirler yazsan da, bir silinmezi romanlaştırsan da

Kapılar çalmayacak artık yaktım onu umutlarımda
Duvarlar boyanmayacak kazıdığım bahtsızlığımda
Yarasalar mekân tutacak karanlığın hengâmesinde
Zavallı hiçliğim, derbeder kimliğimle nihayetlenecek