Açmayın kapıları Şiiri - Murat Kürklü

Koşuyorum kimsesiz sesiz sokaklarda.
Koşuyorum arkama bakmadan koşuyorum.
Çıkmaz sokakta yolumun sonunda.
Karşıma çıkan bir beyaz duvar gördüm.

Yıldızı olmayan karanlık geceler gökyüzü kapalı
Uzakta bir sokak lambası yanar tek başına.
Ortadan ne ses var ne soluk herkes derin uykuda.
Bir çıkmaz sokak da tek başına.

Bir Çocuk gibi korkarcasına sokakta
Üşüyorum yağan yağmur altında
O büyük ahşap kaplardan biri açılsa da
Bir çıkmaz sokak da tek başına.

Yağmur şiddetini artırdıkça üşüyorum.
Bir tarafta gök gürültüsü korku dur casına
Ağlamak istiyorum karanlık sokakta.
Duymuyorlar beni çıkmaz bir sokakta sessiz davarlarla

Kaderimde var ise ölmek var bu sokakta
Ben bu sokakta kaderin çocuğuyum.
Karanlık çıkmaz sokakta
Bir çıkmaz sokakta tek başına.

Ne güneşi göreyim ne sabahı
Çıkmaz sokakta tahta kapının kulpuna bürüneyim
Ne ayınızı, Ne güneşinizi göreyim
Beni bırakın çıkmaz bu sokakta.