Açmayan Çiçek Şiiri - Ercan Keskin

Varlığınla avundum yokluğunla duruldum
İki ara bir dere sevsem mi sevmesem mi
Olmuyor olmuyor ki onca zaman umudum
Sebebi duygusal yanım sende güzellik mi

Esirgedin aşkını bırakmadı dert yakamı
Ah beni bu hallere koyan kara sevda mı
Yar seninle yar sensiz yaşadıklarım reva mı
Yıllarca beklediğim açmayan bir çiçek mi

Yaban oldu eller yolcuya yol göründü
Tarifesiz yol tarifsiz acılar yüküydü
Ümidim düşlerim ve inancım tek gücümdü
Dayan yüreğim yaşamak direnmek değil mi

Yine baharlar gelip çiçekler açacak
Begonviller balkonu sarmaşıp tırmanacak
Güneşse içimizi bir başka ısıtacak
İşte yaşama sevinci denen bu değil mi

Sahip olduklarımız yeter de artar bile
Elde edemediğimiz sağlıktan öteyse
Üzülmeye değmez hiç anlamı yok nafile
Varlığın kıymetini bilmemiz gerekmez mi

Kişi kendini ikna edebilirse eğer
Yarı yolu kat eder sona yaklaşırmış meğer
Bir de şairce düşünürse cihana değer
Mükemmeli duyumsamak olası değil mi

Sevmeyeni sevdirmek seveni vazgeçirmek
İmkansızı başarmak kadar zorlu bir gerçek
İyilik ve güzellik ile olmalı demek/
İçin mutlaka bilge kişi olmak mı gerek

Aşka gönül vermemek inanmamak mı gerçek
Hayır öyle değilse bu nasıl böyle sevmek
Son tahlilde sorunun özü kendini bilmek
Kavuşmak mümkünse zamana yazık değil mi

Bağlanan ümitlere yazılan şiirlere
Boşuna yaşanan mutsuz geçen ömürlere
Her şeyden önce onca verilen emeklere
Beklenen umutlara hiç haksızlık değil mi

Kişi nasıl olur da duygusunu tartamaz
Sevip sevmediğini gerçekten anlayamaz
Söz konusu olan hayatı ciddiye almaz
İnanılması çok zor ama gerçek değil mi