Açmadı Güller Şiiri - İdris Yılmaz

Güneşi
ayı
yıldızı
takip etmeyi bıraktım
ama baltam hiç düşmedi elimden
üstelik gece gibi yapayalnızdım kendimle
ateş saçan canavar ağızlardan da korkmadım
girerken gönül ülkesine
gözüme kestirdiğim en büyük aşkı
bir vuruşla yer ile yeksan ettiğim de
üstüme bulaşan zift karası gözlerdeki kini
ömür boyu taşıdım boynumda cüzzamlı gibi
nefretleri toplayarak
taş sunaklarda adaklar adadım kabul olmayacak
acıya olan hırsım çatlatıyor beni gece gündüz
koşturarak o kırık aşkın peşinde
damarlarımdan çarmıha geriyorlar beni
itiraf etmem için
duyun işte ey insanlar
yalandı aşk ateşinde yanmadığım
gözleriniz yanılttı sizi küllerim savrulurken
göklere uçuşan güvercinlerin gagalarında
unutulmuş bir öpücük gibi kalan bendim
toprağa bulaşmadı benim aşkım
bu yüzden kısır ve bereketsiz
güller açmadı yanağımda.