şafakları hiç sökme,açma gögsün düğmesi,
bırak,yıllar yılı aglayan çocuk yine aglasın.
kör,kirli, karanlık piç olmuş gecelerin,
feryatları yırtarsa,yırtsın, kör şafakları.
topal kader gözünü dikmişse kör talihe,
bin yıl ugraşsa melek, silemez günahları.
ne umrundaki senin, kaderi kişilerin,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
çok güzel şiir beğeni ile okudum tebrik ederim....
Yüksek se her şiire yakışmaz...
Ürkmemeli kalem;döktüğü her sözcük büyük oynamalı...
Çünkü şairler her şiiriyle bunu kanıtlamayı ereklerler.
Gücü ve etkisi okur tarafından duyumsanabilen bir şiir görgüsüydü.
İlgiyle okudum ve çok beğendim.
Kutluyorum.
Nicelerine.Erdemle.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta