şafakları hiç sökme,açma gögsün düğmesi,
bırak,yıllar yılı aglayan çocuk yine aglasın.
kör,kirli, karanlık piç olmuş gecelerin,
feryatları yırtarsa,yırtsın, kör şafakları.
topal kader gözünü dikmişse kör talihe,
bin yıl ugraşsa melek, silemez günahları.
ne umrundaki senin, kaderi kişilerin,
ye,iç,eglen, gül oyna,karart hep hayalleri.
sag elin kahpeligi, sol el ile silinmez,
kırmızıya boyadın, beyazın ne rengi var.
gül dudaklar dogranmış, yalan bıçaklarıyla,
gül kokuyor dedigim, ellerin, hiç kokmuyor.
halbuki ne kadar saf,temiz akardı suyun,
kollarında dinlenir,gözlerinde uyurdum,
şimdi karışmış suyun,kirli,piç yataklara,
şafakları hiç sökme, açma gögsün düğmesi.
14.02.2012
Atilla DurukanKayıt Tarihi : 15.2.2012 15:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yüksek se her şiire yakışmaz...
Ürkmemeli kalem;döktüğü her sözcük büyük oynamalı...
Çünkü şairler her şiiriyle bunu kanıtlamayı ereklerler.
Gücü ve etkisi okur tarafından duyumsanabilen bir şiir görgüsüydü.
İlgiyle okudum ve çok beğendim.
Kutluyorum.
Nicelerine.Erdemle.
TÜM YORUMLAR (2)