Açlıkla Onur Arasında Sıkışan Adamlar

(“Ve bir adamı açlık değil, en çok sevilmemek öldürür.”)

Kirayı ödeyemedi bu ay da
Çocuk okula harçlıksız gitti
Marketin önünden geçerken
Etiketlere bakmadı bile —
Çünkü fiyatı değil, yokluğu biliyor

Evde tencere kaynamaz
Kadın hıncını kocasından alır:
“Falanın kocası maaşını dolarla alıyor!
Ona bak — arabası, evi, yazlığı var!
Senin kıçına giyecek donun bile yok!”

Bu söz, bıçaktan keskindir
Ve adam, başını öne eğip susar

Ertesi gün kirli bir teklif gelir:
Bir komisyon, bir taşıma, bir hile
“Kimse anlamaz” derler, “sen de kurtulursun”
Ama onurludur
Bir simit bölüşmeyi,
Bir çocuğun gözyaşına tercih eder

Kirli kazançla değil,
Temiz açlıkla savaşır

Bu, içten içe çürüyen bir sistemde
Ayakta kalmaya çalışan adamın şiiridir
Kadınına sevgisini anlatamayan,
Çocuklarına utanarak bakan
Ve her gece sabaha
“Yarın bir yol bulurum” diye uyanan

İçindeki ahı taşır
Ve hiç kimse bilmez:
Bir adamı açlık değil,
En çok sevilmemek öldürür.