Açlık Serenatı
Acıktım.
Hem de çok.
Bir çocuk nasıl ölür,
ölmemesi gereken bir zamanda!
Açlıktan üstelik.
Açlıktan ölen çocuklara,
adaletine sövdüğüm dünyaya inat.
Doyuracağım karnımı tıka basa,
Çocuğun son nefesi kulaklarımda...
Kayıt Tarihi : 25.9.2008 20:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!