Açlık grevi sonrası Şiiri - İdris Sezgin

eski püskü mutluluklar topladık düşlerimizden
attık balkonundan sevgili ülkemin
gecenin şehvetini aldık bacak aramıza
ve birkaç günah
bukowski’ye laf atmayı unutmadık, sevişme aralarında
inceldik şiirle yarı boynuzlu olaraktan
eski kadınlarımın sokağından geçtik odana
oda karanlıktı komşuların ayıplayan yüzleri etrafta
bazid’in dilinden yetim bir cümle:
bana sarılmak ister misin
sadece sarıl
eski bir battaniyenin sözcükleri sarındı omzumuzdan
sonrası üç sevişme
korkunun suskunluğu hakim oldu güzelliğine
sabah unutacaktık her şeyi illegal bir şehirde
kimlik kontrolü çanta aramalar
yorgunduk
sokak eylemlerinden sevişmekten
zaman bedenimize birikiyordu biz günah
polisler suçsuzluğumuza söverken aralarda
reyhani oynadın sonra
uzaklığın sıkışınca düşün dört duvar arasında
ellerin hafif esti tinimde
dağılan sözcüklerdi bedenin evrene
aramızdaki uzaklığı doldurup dökülüyordu taşan benli
-
ğimize
tenin ışıyordu o gece ve salonun ışığı
gözlerin mevsim değişiyordu ellerim yüzündeyken
soruşturmalar vardı açlık grevleri katliam anmaları
aç aç dilsiz seviştik sonraki birkaç gün
bakıştık uzaklığımızla dağılan hayatımıza
dudaklar işkenceydi sustuğunda
bombalarla toplanan cesetleri toplamaya gittin
hayatlarımızı sokaklardan toplamadan
oradan diyarbakır coşkusuna
beş gece gelmedin
biber gazıydı tenin altıncı gün
sloganların üç mahkemeye düştü suskunluğum
babana
yüzündeki beni çekin diyordu hakim görevliye
oradan tanınır benin illegaldi yüzünün ihanetçisi
ben en çok onu seviyordum
gecelerimiz hüküm giydi bedenlerimiz yasak halk
tenin ışıyordu o gece bir de sesin