Açlık Ergene Şiiri - Abdullah Bedeloğlu

AÇLIK ERGENE
Hayat kaynağı nehrim boşa çağlıyor
Çöle dönüyor ova toprak çatlıyor.
Evin tutmayan başak açlık sunuyor.
Sevgi karşılık bulmaz barbar arıyor.

Uyur acıyan uyku bilmez acıkan
Gözü karartır beti benzi sararan
Akar Ergenem kol kol Yıldız Dağı'ndan
Olur, özlemin gözü, aşkım durmadan

Viran bahçende güller daim kururken
Kanlar içinde nesil yere düşerken
Sevda damarda vurgun yiyip solarken
Girer ırmağım koyna yaşam ararken

Döner ölümden hasta derman yolundan
Tutup elinden gitsem neşem izinden
Siler siyahı ömrüm cümle kapından
Girsin Gülseren özüm aşkın kolundan

Ak çay kolların susuz koymaz seveni
Yârim verimli tarla sunar meyveni
Sonsuz enerji sarar canlı bedeni
Gönül dünyama gel gir güldür yüzünü

Akıp sineme yeşert kuru dalları
Sende renklenir yeşil, kızıl adları
Temiz duygumdur ak su, gök su yâdları
Durma ak deniz bekler aşkı koyları

Yeter er gene ham gök koyma tarlanda
Olgun başaklar kardır candır cananda
Yaşat karnı tok emin hami yurdunda
Koyma sahipsiz yaban kimse koynunda

Erdir dillere sağır dilsiz etmeden
Halden anlamaz yurdu gurbet temelden
Amaç koşmaktır nura doğru ezelden
Artır eksiltme varlık doğsun emekten

Abdullah Bedeloğlu