Açlık;
Gözlerde fersiz bir ışık karanlığı,
Sarı benizlerde dolaşan izler
Mecalsiz kalan dizler gibi
Dolaştı tüm dünyayı...
Açlık;
Yalnızlığın ve kimsesizliğin
Zulme mahkûm yollarında
Acı bir feryadın tükenen sesiydi.
Açlık;
Kâh karşımıza kara Afrika olup çıktı,
Kâh Afganistanda savaş mağduru
Hindistanda hint fakiri,
Çöller durduramadı bu hızlı yürüyüşü
Kıtalar atladı,
Umuda yolculuktu bu;
Pastadan değil,kuru bir ekmekten
Payını istiyor,
Ve insanlığın üzerine yürüyor.
Açlık;
Bir mermi kadar para etmedi,
Vicdanlara bir lokma olup düşmedi,
Karnı toklar halini hiç bilmedi.
Kamyonlar dolusu taşındı kokan nefesler
Kâh ölüme gittiler,
Kâh umuda,
Dünya kurulalı yolculuğu hiç bitmedi,
Obur değil,karnım doysun istedi.
Açlık;
İnsanlığın sevgisiz yanıydı
Uygarlığa sırtı dönük konuydu.
Onurumuzu kemirip duruyor
İnsanlığın vicdanına vuruyor.
Açlık;
Bir tehdit olup sarsıyor
Dünyanın duvarlarını...
Gezegenlere yolculuk
İnsanlığa onur kazandırmadı
Alnı yerde sürünürken,
Savaşlar başını göğe erdirmedi
Nefesler kıtalararası kokarken...
Açlık;
İnsanlığın alnına sürülmüş bir leke gibi
Nesilden nesile geçecek bir mirâs gibi
Yokoluşun bir habercisi gibi,
Boğazlarımıza sarılan bir ejder
Olup çıktı,duruyor,
Ve son darbeyi vurmak için insanlığa
Dünyanın duvarlarını dövüyor...
Ahmet TIĞLI 14.6.2006 (Sevgi Merdivenleri)
Ahmet TığlıKayıt Tarihi : 15.6.2006 12:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ve açlık..sebebi açık..insanlığımı bu hale getiren insanlığın ve kısacası yaşamın düşmanı..yanı başımızda ağızları kanlı...hergün yutuyor Afkan,lı Irak,lı çocukları..
Bilmem daha ne kadar susacak dünya halkları..
sevgiler dost...
TÜM YORUMLAR (14)