Açlık Şiiri - Hanifi Kara

AÇLIK

Mide aç, gönül aç, yaşanır sanma
Gönül, gönül ise, sevgiye muhtaç.
Hele bir irdele, görünse de tok
İnsanların çoğu, sevgiye aç, aç.

Aşkın KDV’si, içinde ekli
O öyle bir şey ki, renkli mi renkli
Sevgiyle örülmüş, yürek gerekli
Öyle ki takmalı, her başa bir taç.

Âşıksa bir insan, aşk ile erir
Sevenler sevdiğin, peşinde sürür
Başka yerde değil, kalpte yeşerir
Bir gönül buldun mu, ona sevgi saç.

Sevdâyı hapsetsen, o büyür gelir
Sen düzlük istersin, hep bayır gelir
Aşktan mahrum isen, ne hayır gelir
Sevgisiz insandan, uzak dur kaç, kaç.

Gönül fırınında, pişer o pide
Aşk denilen, sunulmaz ki tepside
Sevgi özlemiyle, yaşar hepside
Kendin bilen insan, gördüm ise kaç…

Hanifi KARA