Somoli’de bir çocuk
Anasının pörsük memesine dayamış
Ağzını,bakıyor kara kıta kadar kara
Ve kocaman gözleriyle insanlığa,
İnsanlık, büyük insanlık
Ondan sömürdükleriyle midesini doldurmakta
O sıra..
Oysa Irak gibi,Afganistan gibi..
Petrolü olsaydı eğer
Büyük birader
Koşardı demokrasi götürmeye
Ve yardıma..
Yoksa… ne lüzum var şimdi insanlığa...
Bırak ölsünler gözler baka baka…
Kayıt Tarihi : 12.8.2011 01:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!