Bugün açım:
Güneş ısıtıyor bu sabah da dünya denen kepazeyi!
Ama beni ısıtmaktan yoksun, açım...
Bugün açım:
Çocuklar geçiyor sokaktan, gülümser...
Beni gülümsetmekten uzak, açım...
beklenmedik bir fırtınaydı gelişin...
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Devamını Oku
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Başarılarınızın devamını diliyorum
Arzulanan 'küçük mutluluklar' ise dünya, yaşam bunun mahzeni..
İçinde çırpınıp durarak, ondan ona atlayarak doyurabilirsin kendini...
Ya bunların hiçbiri işine yaramıyorsa?
Ya üstünde yükselebileceğin, bir diğerine zemin hazırlayan o 'temel şey' yoksa...
Ahh!!! İşte bazıları -ki çok azı buna doğar; doğar da doyamaz, hele hiç ölemez...
Esen her rüzgara bir kurtuluş elçisi gibi yapışıp savrulur...
Ki onlar da bir yere ulaştırmaz hiç..
Bu 'aç'lık ile insan neye dönüşür, neye ulaşır...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta