Bir ilkbahar günü’nde,
Bakarken pencereden,
Çocukların hepsi aç,
Su kaynar tencere’de.
Sordu yaşlı anneye?
O ne ki hep kaynıyor.
Tencerede yok bir şey,
Çocuklar aldanıyor.
Çoğu ağlayıp durdu,
Anne ekmek ver diye,
Hazreti Ömer’imiz,
Unu etti hediye.
Bunu hatırla ne olur!
Ekmeği çöpe atma.
Eğer komşun aç ise,
Sen tok olarak yatma.
Kayıt Tarihi : 19.3.2007 09:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Dünya'da milyonlarca incan açlık tehkikesi ile karşı karşıya kalmışken ülkemizde tonlarca ekmeğin çöpe gitmesi tüm duyarlı insanları oluduğu gibi benide çok üzer.Belki katkım olur diye, herkes komşusuna yardıma koşar diye,katkım olur diye yazdığım bir şiir.Bu şiir şubat 2007 de piyasaya çıkan 'Şiirlerim' adlı şiir kitabımda yayınlanmıştır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!