Her yer kırık,
Döküntü var etrafta.
Kabaran güller arasından
Kokluyor birileri menekşeyi.
Deniz kabarıyor;
İnsanlar aç.
Yemek uğruna
Birileri canından oluyor.
Sevişmek var;
Erkekle kız arasında.
Toplumdakiler oysa
Torpilliyor torpilleri.
Bir bebek
Açlıktan hasta ağlayamıyor.
Oysa insan
Kurumuş bir yapraksa,
Doğa öldürüyor;
Kendi kendini.
Kayıt Tarihi : 10.3.2008 19:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
10 PUAN
SAYGILAR
TÜM YORUMLAR (1)