Açlık Şiiri - Mehmet Ali Ateş

AÇLIK

Evrene dağılır sesimdeki öfke
Açlığa vurulan bir tokat gibi
Sizin yüreklerinize basmıyor mu?
Çıplak ayakları çocukların
Koşarken zemheride

Gözlerine bakamazsınız
Kurşun gibi ağırdır acıları
Hüzün donmuştur gözlerinde
Ara sıra
Masum bir gülümseme düşer
Gamzelerinin çukuruna
Kırılgan zamanlar bitmek bilmiyor
Açlık da!

Kana susamış mevsimlerin
Karanlık sokağında
Vurulur bir yıldız
Düşer gökten
Taze bir yürek gibi
Kırılır ince dalından
Düşer toprağa
Kıvrılır kuytusuna sessizliğin

Herkes kör ve sağır binlerce yıldır
Evrenin sözde en değerli varlığı
İnsanoğlu
Susar
Saklanır kendi korkak kabuğun da
Hiçbir yaşanmışlığın şahidi değildir
Uymuyorsa çıkarlarına

Kasım 2024