Açlığında Üşür Dilim Şiiri - Salih Erdem

aynı göğün altındayız inan ki
fikrime sarılmış acı bir hasret
ne yana dönersen dön
uykuna rahat yok
hani derler ya
........ gönül yorgun

yokluğunda ne çok söz birikti
......................sana harcanan
ve daha kullanamadan eskittiğin
olsun
hatıraya sahip çıkan bir ben miyim bu şehirde
benden payına düşen ne varsa ziyan olmasın
yamalı bir hırka gibi
.................her sabah benliğime giyerim

inan ki ikimiz de aynı göğe bakıyoruz
sen gözlerine özlemi giydirip
…………………telaşları derinden çekersin sinene
sonra düşünden sıçrarsın bulutlara
bense unuttum gözlerimden yaş almayı
ve öğrendim artık yokluğuna susmayı
biliyor musun
yokluğunda kendime yeni işler edindim
artık gök mavisinde
………ömür eskitiyorum milim milim
daha ne olsun ki vehmim
tek zorum
..............açlığında üşüyen dilim

kabından çıkar artık duygularını
dokunduğu yer huzur bulacak
kuytularında
………hâlâ bana saklıyorsun değil mi
………………………………………..şifa sularını
ben sayamadığım günahlarımın yüküyle
unutma her sabah
……………bu son çıkışımmış gibi yeni güne
içime çekiyorum yoğa fakir nefesimle seni
sonra peşi sıra koşturuyorum
ve ben seninle aynı göğün altında
……………..günde bilmem kaç vakit
sabahtan akşama
…………kendime hesap veriyorum

ve sen
güzel aklını yormaya devam et
……….sonra benim için dua et

18.11.2005