İnsan yeri geldikçe devlerle çarpışır
Görmediği varlığa boynu bükük yaklaşır
Dil varmaz ama onunla nasıl savaşır
zaman gelince tek taraflı anlaşır
Mağlubiyeti yaşatan varlıkla tanışır
Çevreden feryatlar duyulur
Gönül koyanlar çoğalır
Çare diye etrafa sesler yayılır
Koşan koşar,o çaresizlikten kıvranır
Ölüm için sekaratla tanışır
Her varlığın vardır bir sonu
Tabiatına konulan ölüm yıkar onu
Gözlerini kapar bu hayatın sonu
Kabir kapısı alır içeriye onu
İşte bu hayatın bittiğinin göstergesi ve sonu
23122008.1415 Ahmet Özcankaya
Kayıt Tarihi : 29.12.2008 23:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!