Acizlik Şiiri - Eminnur Acar

İnsanı okumak gerek
Onu iyi anlamak
Ne kadar güçlü olsa da sonu toprak
Ölüm anındaki acizliğini görmek gerek

Sonunda güçsüz, çaresiz, aciz olunur
Hani nerede o aslan gibi kükremeler
Yumruğu balyoz olanlar
Gözler fersiz diller lal, mecalsiz kalınır

Zavallıdır artık, verdiği nefesi alamaz olur
Çaresizliğini yatağa düşünce anlar
Artık dönüşü olmayan yolcudur
Anlasak artık her yaptığımız bize geri dönecektir

Aslında kimsenin kimseye bir şey yaptığı yok
Acizdir insanoğlu ölüm döşeğinde bir görebilsek
Görüp ders alsak,elimize dilimize dur diyebilsek
Gül dersek, gül versek de, gülsek