Âcizlik Şiiri - Harun Göktaş

İnanma Fila’m
İnsan kendi yalnızlığında da ölürmüş
Hesabı kesilen yaşamın bulgularıdır bu yalnızlık.

Ziyadesiyle alışkınım benden ötelere
Belki kafam ölecek,
Ama kalbim ve yarı bedenim, yaşayacak bu kör gidişatlarda.
Mutlak suretteyim bu mahşerde Fila’m

Hem benim harcım değildi
Boynumdan büyük işlere kalkışmam.
Bir şairin ölümüne şahit ediliyordum
Yitik, öksüz kelimelerle.
Belagatın erginine yetişmemiştim henüz,
İkna etme kabiliyetiyle.
Her şeyden yoksun bir savaşçı,
Ne yapabilir çırpınmaktan başka
Kim kollayacak beni bunların ağırlığından
Üstelik şairlerin şahı da değildim Fila’m

Fıtratımda yeri yoktu pes etmenin
Bir ömrün mazmunu taşıyordum,
Kırık dökük hikayenin sahte hazin sonuyla.

Aleyhime verilince tüm geçersiz sebepler
Şakaklarımdan vuruldum.
Kurtarıcı meleğim,
Solan kirpiklerime sükut et.