Acizliğinde İnsan Şiiri - Gönül Türüt Kesim

Sana geliyorum,beni beklemediğini bilerek
Belki bıraktığım yerdesindir diye dua ederek (sana geliyorum)

Nerdesin,seni bıraktığım yerde değilsin
Yine mi soyadını bile bilmediklerinle seviştin
Sabahlara dek
Yine mi gözlerinin rengine vurulduklarını
Yalanlara gebe bıraktın
Bundan haz ederek
Yinemi nasıl gittiğini bilmediğin sokaklarda çıplak kaldın
Bilmem kaçıncı pişmanlığından ar etmeyerek
Gönül ‘ün kapısı nasılsa açıktır diyerek…. (üşüyor musun)

Biliyorum, üşüyorsun
Gelsem seni bulsam,seni sarsam
Alsam,saklasam
Yalnız benim olsan
Bu ‘s’ ler gibi bana sıkı sarılsan
Yaralarını beyaz tenimle sarsam
Kaçmasan,namahremin olsam
Yalnız ben olsam
Çıkmasam yüreğimden
Sıkılmasan aydınlığımdan
(beni bu defa kandırmasan)

Yüreğim içime sığmıyor,telaştan
Benim yüreğim çırpınıyor,uzuyor yollar,beyaz çizgiler sararıyor
Bu otobüsün lastikleri niye dönmüyor
Ya geldiğimde seni bulamasam,geç kalmışsam
Ya kaldırım aralarında kaybolmuşsan
(büyüyor gittikçe zaman,zaman duruyor)

Otobüsün penceresinden dışarı çıktı yüreğim
Sana koşuyor
Bir otobüsün altında kalırsa, ezilirse
Bitirebilir mi bu upuzun yolları
O küçücük kanatlarıyla
Varabilir mi sana
Gelse yanına
Alsan yüreğimi
Koysan avuçlarına
(ezer misin)