Aciz hissediyorum Şiiri - Oğuz Toy

Aciz hissediyorum

Bugün aynaya bakmadan bile aciz hissediyorum
Varoluşumun yeryüzündeki tezahürü olsa gerek bu acziyet
İnsan kendini bulamayışına mı yanar
Yoksa yanılsamalara mı
Hatırlamaktır en büyük gayem
Yoksa ağlanır mıydı bu kadar arkasından gidenin
Yanılsamalar mı bizi uzağa sürükleyen
Yoksa çekilen cefa mı yetersiz
Mahkum edilmiş ruhların yakarışıdır bu son kez
Kuş sesleri ne kadar da huzur verici
Süzülürken ruhum bataklığın derinliğinde
Bana küfredene haklı demem mi beklenir benden
Aynalar mı doğrudur gönlün yansıttığı
Yoksa somurtkan yüzün mü çok bakılası
Bence çok güzelsin be sevgilim
Yar olur mu yarama tuz
Dolce far niente mi denmeli bu çabaya
Doğru değildir boyuna asılan kemerin kalitesi
Sorulası olan insandaki biçare tebessüm
Aldatmak dahil mi vedaya
Yakışık kalır mı olmak müptela boyunduruğa
Sürüklenen bir kuş kanadı mıdır
Yanlış anlaşılmalar süzülür mü ayrılığa
Kazandığım helaldir zihnim pak
Gariptir ki şakaklarım hep kurudur
Gidesi olan zaten müpteladır ayrılığa
Mühim olan gidilecek yerdir ardında bırakılanın
Devrikleşen insanlar değildir
Düşüncelerdir onca çatışmayı kaim eden
Yatışır mı tembellik bünyedeki
Esnerken acı çeker bedenim
Bile bile kandırır mı insan kendini her gün
Yoksa insan olmak bunu mu gerektirir
Şölenler neden hep mutludur
Gülümseler bu kadar yalanken
İnanmak yakarış mıdır esasında
Bilinen onca doğruya güzel sözedir nefretim
Kendimden olanı niye seveyim ki
Kibrimi tazelemek varken
Her şey zıttıyla mı kaim olur bilmem ama
Ben seninle sır oldum ey sevgilim
Süzülen göz yaşı olur mu hiç mezar taşından
Toprağadır daimi hedef nihayet
Gaflet midir üstümdeki ferahlığın sebebi
Çok güleç olan insandır en zalimi
Çok acıdır ağlayamamak
Üretilmişken boşa onca mendil
Bazı anlar gelir insan bakar ve
Sakar zihninin düşüncelerine kapılır
Gökyüzündeki tek yıldızdır bu karanlığa rağmen
Bir umut var mıdır sonunda
Ey sürüklenen kuşlar
Pencereme bi konunda
Yolunda sansınlar aciz vücudumu