Aciz Ben Şiiri - İbrahim Doğar

Saman kağıdı gibi sefil kalbim
Sildikçe iz bırakıyor üstüde
Adın tüm yazılanlara tek çizgim
Kalemim sessiz şiirim sürgünde

Ve artık bıktım aynı şarkılardan
Kaç kere ağlanıcak şu hayatta
Bir yar sesleniyor uzaklardan
Damlalar yalnız ayağım batakta

Güneş doğuyor yamaçtan yavaşça
Ve ben hala uykusuz gözlerleyim
Yanaklarım kor güneşten yandıkça
Koca ben yatakta erimekteyim

Acizim öyle kuru yaprak gibi
İbrahim yorgunsun şu genç yaşında
sayfalar yedi ben gibi yiğidi
gel gör şu gencine dert var başında

Derman yokmuş Ademe haktan gayrı
Derdimi şımarttım derman ararım
Bilmem nedir acep bu işin hayrı
Yer yer ve her bucak seni sorarım

Omuzlarım düşkün şimdi biçare
Sönmüş dizlerimle ağlamaktayım
ne dosta ihtiyacım var ne yare
bir sıcak çorba,anaya muhtacım