Aciz Şiiri - Muhsin Ertuğrul Özer

Yetkimiz dahilinde çelikten bir bahar.
Bahar da yok olurdu isteseydi kahhar.

Belki de yalnızım toprağa girmedikçe.
Son nefesimde şehadet getirmedikçe.

Can verildi bize gökten yıllar öncesi.
Öyle ki bizdik tanrının yerde gözdesi.

İnsan insanlığı haizdi, acizleşti.
Allahtan uzaklaştıkça acemileşti.

Ve artık kalmadı hiçbiri yamacımda.
“Bir eksiklik var” demişlerdi amacımda.

Safi zarar derlerdi yalnızlığa, garip.
Gözlerin arar derlerdi bir grup amip.

Ne gözüm aradı ne yüreğim zonkladı.
Bir bahar sabahı, beni duyan olmadı.