Açıyorum Orucumu Şiiri - Abdulrızak Kılıç

kın köprüsünde inancım
bozuyorum orucumu
suçsuzluğum tek sancım
bozuyorum orucumu

saldırıda aç kurtlar
darmadağınken yuvalar
can analar
kan analar
damsız gelinin başı
öksüz bulamaz aşı
yurdumda bir it dalaşı
bozuyorum orucumu

vuramazsın ağzıma gem
özgürlüğe aşığım hem
bağnazlığa ödün vermem
bozuyorum orucumu

çatlamış irem toprağım
bulutun gölgesine muhtaç
boynu bükük tomurcuğun
dalda çiçek öz suya aç
hal bu iken saymadım kaç
vampir emiyor kanımı
sorguladım vicdanımı
bozuyorum orucumu

nikahım düşsün gayrı
böylesi kahpe dünyadan
kimliğimden utanmadan
nemrut’larla boğuşacağım

yeşerecek umut bahçem
karanlığı aşacağım
gönül minarelerimden
yükselirken ezan sesim
ruhum özgürlüğe teslim
orucumu açacağım