Acıyorum haline! Şiiri - Seçkin Erdoğan

“Acınacak değilsin ya!

Yıllar sonra gördüm de, senden eser kalmamış
Düşürmüş bak o kader, seni böyle haine
Hapsetmiş karanlığa, aydınlığa salmamış
Sen ki böyle değildin, düşmeden bir zalime!
Ben sadece bakıp da, acıyorum haline!

Kanın çekilmiş sanki, yüzün ise paklaşmış
Güzel ipek saçların, birer birer aklaşmış
Sanki ecel ardından, sana doğru yaklaşmış
Sen ki böyle değildin, düşmeden bir zalime!
Ben sadece bakıp da, acıyorum haline!

Diyetini çekmişsin, aldığın her ah’tımın
Karanlık güneşisin, doğmayan bu bahtımın
Giderken yıktın ya sen, ne su suçu var tahtımın
Sen ki böyle değildin, düşmeden bir zalime!
Ben sadece bakıp da, acıyorum haline!

Benimle geçen günü, sanki arar gözlerin
Kanar bıçak yarası, söylediğin sözlerin
Ben ki sildim defterden, kayboldu tüm izlerin
Sen ki böyle değildin, düşmeden bir zalime!
Ben sadece bakıp da, acıyorum haline!

Dönecek tüm yolların, birer birer kapandı
Ayakların boşluğa, hep yanlışa sapandı
Hani çok severdi o, hani sana tapandı
Sen ki böyle değildin, düşmeden bir zalime!
Ben sadece bakıp da, acıyorum haline!

Sevecek bir yüreğe, senin arkın kalmadı
Feleği döndürecek, tek bir çarkın kalmadı
Pislikten be güzelim, artık farkın kalmadı
Sen ki böyle değildin, düşmeden bir zalime!
Ben sadece bakıp da, acıyorum haline!

SEÇKİN ERDOĞAN / BURSA