Acıyordum Ben Ona. Şiiri - Gölgelerim E ...

Acıyordum oysa ben sadece sana.
Benim dengim değildin bilirdim bunu.Aynı zamanda,
sende biliyordun.Bilsemde önemli değildi aslında.
Aramızdaki mesafeleri,kaale bile almıyordum.
Ve bir yuvayı paylaşıyor.Ekmeğini yediğim kişiye sadece sadakat
ve minnet duyuyor,onun kıskançlığı, kompleksine aldırmıyordum
.Lakin çok zarar veriyordu bana.
Bunu bilsemde hani el alem ne der düşüncesiyle; mantığımı kullanıyor,
Hani çok zeki olmamama rağmen hayatla cebelleşiyor,sineye çekmekle
yetiniyordum.
Acıyordum oysa ben sana.Acınacak halde ben olsamda.
Kendimi hayatın akışına kaptırmış yılların su gibi gidişini,
seyrediyordum aslında.Hani insan mecburiyette kalırya?
Kimsesizliğin verdiği bir mecburiyetti benimki.
Ve kullanılan bendim.Kullandırılan zulm edilen yine ben.
Çoluk çocukta büyüdü aslında.Bu denli uzatmanın anlamıda yok.
Ve böyle düşündüğüm an bir burukluk kavrıyor yüreğimi.
Merhamet yüklü yüreğim kabullenemiyorda onları terketmeyi.
Sabır biraz daha,e biraz daha derken.Bu sabrın hiç anlamı olmadığı
anlaşılıyordu zamanla.Değişir düşüncesiyle hareket etmeme rağmen
Dahada vahşileşip saldırıya geçiyor.Zarar veriyordu hiç olmadığı kadar.
Kendimi hayvana benzetmeye başlamıştım.
Hemde deney türündeki mahlukatlara.
Çünkü bu deneye ben izin veriyordum.
kendi isteğimle. Bu denli kendimi salıvermem ve
onun esiri, kölesi mantığını onun gibi bende
zamanla kabullenmiştim.
Aslında benim atılım yapmayacağımı bildiği için bunu
Değerlendirip Aşka hatta,hatta sevgiye
dönüştürmesini bekledim yıllarca.
Aslında acıyordum ben ona.
O bir hastaydı her ne kadar harcanan ben olsamda.
Ben kendimi onun iyileşmesi için feda etsemde.
Hücreleri kabul etmiyor.
Bu ters etki ediyordu.Acıyordum aslında ben ona.
Kompleksini yenebilmesi
için her ne kadar sevemesemde,
şevkat veriyor görevim ne ise yerine
getirmeye gayret gösteriyordum.
Acıyordum oysa ben ona.
Acınacak halde ben olmama rağmen,
Acınacak halde değilmi baksanıza.
Ağlamam suç.Gülmemede aranılır bir anlam.
Ve anlamadım bu nasıl bir
hasta,
Ve nihayetinde düzelmeyecek hastayı kandi haline
bırakılması gerektiğini algılasamda
; Acıyordum yinede ben ona.
Bu kişiliğimin ne kadar sadık ve karakterimin
sağlam olmasından kaynaklanan
titizliğimin elbette farkındada olsa.
Diyorumya hasta.
Bu hastalığın adı pskolojik kompleks.
Kompleksli kişilerle aslında ne söz polemiğine
nede tartışma paneline çıkın.
Ve imkansız sadece kendilerini dinlerler.
Onların doğrusu doğrudur.
Yanlış derseniz sadece düello hazırlarsınız ve bu
gövde gösterisine kadar gider.
Ben anladımki bu anlamda daha fazla bu tür kişilerle
bir arada durmak,
Onların haksızlığını onların eksilerini ve tüm
çirkinliklerini görmezden gelmek demektir.
Lakin düzene sokmak için Ne yapsan, hasta
düzelmiyorsa doktor neylesin?
Damara girmiyorsa, serum neylesin?
Bu tür vakaları bırakacaksın kendi haline
Ne kadar düzelteyim dersen aşağlamak
onların tatmin oldukları tek mantıklarıdır.
Hani kedi ulaşamadığı an mındar edermiş ciyeri
.Lakin insan oğlu akıllıdır.
Sarar sarmalar ciyeri kaldırır rafa.
Uzanabilirse hadi bakalım mındar etsin ciyeri.
Aslında beş para etmezya böyle düşünenlerin
kendi vücudundaki ciyerleri.
Acıyordum aslında ben ona.
Acıyordum zavallı insanlara.
Yardım ediyordum kendimi
harcasamda karakteri ve kişiliklerini
düzeltme adına
.Acıyordum aslında ben, toplu halde bu
zavallılara.