bir kibrit çöpü sönmüş diğerleriyle yan yana
izmaritleri sayamıyorum
akşamın şu saatinde
sırılsıklamım.
şemsiyesizim, yağmur mu yağıyor?
nedir bu üzerimdeki nem?
nedir bu küf kokusu?
nedir nefesimi tıkayan?
hasretin mi anne?
haykırıyorum caddenin ortasında
hayır hayır yakarış değil bu, isyandır isyan
adımlarım var baldırlarımı sızlatan
kan var dudağımda kan,
kırılmış dişimden arta kalan...
doğ güneş doğ artık
bu geceler beni tüketiyor
bu karanlık gömüyor diri diri toprağa.
haykırıyorum caddenin ortasında
hayır hayır yalvarış değil bu, isyandır isyan
isyandır bu yüreğimdeki tufan
ey yıldızlar,
yırtamadınız gecenin karanlığını
pulsunuz hepiniz pul
şu yeryüzündeki ben gibi
pulsunuz işte, puluz pul...
hayır anne, yakmayacağım sobayı
ısınmayacağım
onun sıcaklığı sen gibi değil ki?
hayat üşütüyor beni
gözyaşlarım çoktan bitti
bitti anne, ben gibi çoktan bitti.
gemi yok
limana ihtiyacım kalmadı
denizim dalga dalga geliyor
bilmiyorum yüzmeyi
yut beni deniz hadi yut...
yakışıyordu buklelerimde uzun saç değil mi?
kestim.
kestim onları kısacık
tırnaklarım güzeldi; uzun, bakımlı, ojeli
kestim, kestim onları da kısacık.
haykırıyorum Gültepe sokaklarında
kalbim ağlıyor, ben susuyorum
umrumda değil ne dedikleri
umrumda değil elalem.
suç mu arıyorsunuz suçlu mu?
buyrun işte burada
ver elini bak, çekinme hisset sende
nasıl da atıyor değil mi kalp?
hiç durmayacakmış gibi.
işte burada, bakmayın öyle sağa sola saza söze
hadi infaz edin yargısız
hadi onu da öldürün ruhuma yaptığınız gibi.
sevgim, o minicik yürekteki en büyük servetim
yalnış öğretiler ile hala atan yüreğimdir
alın sökün bedenimden
uzatın hançerlerinizi
sevgi gibi gösterdiğiniz ellerinizi uzatın
yine tutacağımdır
yine yanılacağım sevgidir diye
yine kanayacağım şefkat nerde diye...
bırakın beni bedenimle
cansız gülüşlerim, cansız dudaklarımla
bırakın bizi başbaşa
sevgimle kalmak istiyorum
kabul edilmeyen namusumla
bedenim köleniz oldu
sevdiniz ve bıraktınız
göremediniz beni...
sevgimle kalmak istiyorum
tek sevgilimle
aşkla bırakın beni
kulun aşkı toprağın kucağında
bırakın beni bedenimle
bırakın yalan sizi istemiyorum
istemiyorum, istemiyorum, istemiyorum
acıttınız, çok acıttınız yüreğimi....
03.12.2003 02:14
Sibel Acıman AkmanKayıt Tarihi : 10.10.2007 15:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bazen insan kaldıramayacağını sandığı sıkıntılarla boğuşurken, güdüsel olarak ailesine sığınmak ister. Ben de aileme sığınmak istediğimde suçlu olup başımı eğebilmeyi çok istedim, ama olmadı. ne suçluydum ne de haksız, sormadılar hiç. bakmadılar gözlerimin içine. ağladım, ağladım ağladım. Kendi yetişme tarzlarını o kadar doğru bildiler ki yıllar sonra evlatlarını teker teker kaybedince ve azrailin nefesini hissedince kıymetin anlaşılmış olması yaşanılan acıları silmeye yetmiyor. Yine de minnettarım. En büyük kazancım kendi dirayetim ve gücümün farkına varmam oldu. o zamanlarda yazılan satırları aktarırken içimdeki yaraların dikişleri sızlıyor hala...
suç mu arıyorsunuz suçlu mu?
buyrun işte burada
ver elini bak, çekinme hisset sende
nasıl da atıyor değil mi kalp?
hiç durmayacakmış gibi.
işte burada, bakmayın öyle sağa sola saza söze
hadi infaz edin yargısız
hadi onu da öldürün ruhuma yaptığınız gibi.
TÜM YORUMLAR (5)