gecenin karanlığı
ağır ağır çökünce şehre
bir fısıltıdır başlar suları koynunda
senin seslenişlerine sürükler beni
sonra hafif bir rüzgar dağıtır saçlarımı
bir kıyıdan bir kıyıya savrulur yalnızlığım
yağmurlarla yıkanırken gecenin namahrem teni
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta