Acıyor Şiiri - Selim Bayrak

Acıyor
Gün ışığı temiz hava
Ne kadar değerse tenime
Düş aşığı derin mana
Ne kadar düşerse fikrime
Daha fazla acıyor
Açıyor
Kendini sonsuz huzura
An içindeki en ufak kaygıdan
Un ufak dağılıyor
An be an
Aynı bela düşümünde
Kaderine
Gemici düğümünü bağlıyor
Kulağında hep ince bir derya esinti
Nasıl olsa kördüğümünden ifade
Esinlerini yankı bulmaz bir boşluğa fısıldıyor
Boşa çözülünce elleri ayakları,
Dizinin bağları
Bir adım yürümek için bile tutmuyor
İnsan önce kendini sevmeli
Kendi canını değil
Benliğini
Varlığını
Ötekini soluyan bedenini
Ölümüne sevmeli
Ölümden kaçmak için değil
Ölümle yaşam her an içi içe
Sonrası hep tanrısallığın bilinmez madeni
Şu an tek vatanı bedeninde
Gülüşlerinin iklimini bir şekilde yeşertmeli
Düşlerinin düşünsemelerinin
Tohumlarını ekerken
Büyüyen filizlerini fidelerini
Bir şekilde göğe yükselircesine biçimlemeli eğitmeli
Yaşama arzusuyla çelişik
Barışık olmasa da
Birbirinden haz duyan bi biçemde
O aslında nedeni olmayan yaşam sevincine
Yine oyun arkadaşı etmeli

Acıyor
Hala bir kalbin var demek
Melek yüzlü bir güzeli Sevmek için
Tüm benliğinde isyanlar çıkarıp dolaşan
Kundakçı bi deli….
Tüm yaşam senin içinde
Benliğinde içerimlenecek bile olsa
Seveceğin kişi senin dışında
Tanrının bir nimeti
Belki yanmamış bir ev bahçe kalmıştır
Vatanında
Sevdiceğine aşkla, çocuk oyunlarıyla döşeli
Cennetin bi benzeri malikanesi…
Tufanlar doluşsa da
Uğursuzlar dolaşsa da bahçesinde
İçinizde cennetten bir suret
Aşkınızın hitabeti
Birlikte var olmak isteyen
Arzularınızın kitabeti

31.03.2008 – Kalıcı konutlar / Düzce