Acıyor Şiiri - Yıldırım Kırlılar

Yüreğim dalından kopmak üzere
içim acıyor
yokluğunun ilk saatleri
ve gece başlamak üzere
gece acıyor
bana böylesi ağırlık böylesi keder
yalnız sen gidince iniyor
canım acıyor
söylediğin gibi çiçeği suladım
eğildi toprağına birazda konuştu
sustu titredi uyudu
yaprağı acıyor
masanın ortasında kitaplar
kenarında fotoğraflar
vazoda hâlâ ellerinin izi var
masa acıyor
çok sıcak bu gece
camlar perdeler kapılar ardına kadar açık
yaprak kımıldamıyor
terim acıyor
yüreğin yelkovan gözlerin akrep
ellerin saniye
yüzün gözlerim
durdu duvarda durmayan saat
zaman acıyor
sana yazdığım bütün şiirler
bütün şarkılar bütün sözler
yüreğimin dili gönlümden dökülenler
sinmiş bir köşeye
ağlıyor
kalem acıyor
bana böylesi efkar böylesi gam
yalnız sen gidince çöküyor
ruhum acıyor
bütün sokak lambaları soluk
hüznüm düşmüş kaldırımlara
renksiz ışıksız caddeler
yüzüm dökülmüş sokaklara
şehir acıyor
yıldızlar sönük ay kasvetli
yitirmiş gökyüzü heybetini
gök kubbe acıyor
çayım sigaram soğuk suyum
halıya döktüğüm küllerim
kızdığın daha bir çok sevdiğim
huyum acıyor
şurada şurada
göğsümün tam ortasında
sen gidince sevdiğim
bir şeyler acıyor
sen
gidince
ben
acıyor....
01.07.2017