Acıyor Şiiri - Polat Gürgen

Acıyor
Her geçen gün
İnadına daha derinden
Kanıyor
Kabus her gecemde
Sen diye uyanıyor
Yalnızlığıma sarılıyorum
Karanlık ve soğuk hep havam
Zaten hasretim güneşe günlerdir
Hangi mevsim hangi gün
Zaman akmıyor benim için
Olsun be diyorum kendime
Eyvallah çekiyorum kaderime
Hayatın en dibinde
Sessizce
Yaşıyorum resminle
Hani el ele
Saçların akarken göğsüme
Dünya da sen ve ben sadece
Gerçek vuruyor birden yüzüme
Soğuk bir rüzgar gibi
İliklerime kadar hissediyorum
Ama bastırıyor her acıyı
Sen uğruna yüreğimdeki ateşin acısı
Nasıl dayanırım bilmem ama
Ben senle varım
Sensiz yalnızım