Dünyaya alışan âşık olamaz,
Hak aşkı gönlünde yer tutmaz.
Acıyla keder yoğurur bizi,
İsyan etmeyen resme dışarıdan bakamaz.
Kendini gözlerinin penceresine hapsettin mi bir kere,
Gönlüne kara düşer, menzile varılmaz.
Kır kabını, yırt gövdeni,
Çıkar geçmişten gelip sonsuza giden gerçek seni.
Keşfet içindeki sonsuz alemi!
Beni Allah yaratmış, nasıl sığarım bu düze!
Kavuşmalıyım gerçek yâre, zihnimi yorup gündüz ve gece…
Kayıt Tarihi : 12.7.2020 01:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!