Acıyı Yüreğine. Saklayan Kadın

Kuytulardan, yıkıntılardan silkinip ayağa kalkan
Saçları kömür karası
Elleri kınalı
Yarası derin
Sevdası özgürlük
Zulmün
Sessiz direnişçisi
Olan
Omzundan tutuğu
Aydınlıkla
Gündoğumuna koşan
Acıyı yüreğine saklayan
Kadın
Vakit yok
Kalk
İnsani duygularla
Yaşamla bütünleş
Acıyı değil
Sevgiyi, aşkı, umudu her güzelliği yüreğinde büyüt

Hıçkırıkları, kötülükleri, çığlıkları, ızdırabı tüket
Ellerine gün düşen
Kadın
Unut
Zifiri karanlığı
Akmasın gözyaşların
Yanaklarına
Gülümsemseyerek
Öp güneşi
İstersen, ardı sıra beni
Dağlara
Ovalara bahar gelsin
Bir daha
Hiç, hüzün yüklü ezgiler, dudaklarınadan dökülmesin

Umut yeşeren yerde, bir gün zalimlerin devri bitecek
Zindan kapılarına vurulan
Sürgüler kırlacak
Bileklerdeki
Zincirler
Koparılıp atılacak
Ne ölümden
Nede sevmekten
Korkmayan
Başındaki yazması
Rengârenk bahara emsal
Mazlumun dostu, militan ruhlu kadın
Ey kurban olduğum, nefesini yutkunmadan sarıl bana