Acıyı Sevmek... Şiiri - Rabia Filiz Aydın

ßir ziyan sevgi daha...
Yeşerttiğimiz umutlar yine sararıp soldu,bu kez kökünü dibini kuruturcasına bir ah çekti gönül.
Sen ben olmayalım (Bi/z) olalım istedim,
Aralanmış kapıları sonuna dek açmışken,yüzüme kapadığın kapının kilitleri gönlümde küf tutmak üzere yok ettim.
Sevdama sahip çıkmak,kısaca bu bir soluk kısalığınaki biçilmiş ömre bir şans daha vermek istedim.Gel gör ki; /Vaz/gec/mek/ di adı..
oysa bu tutune duyulan mubtelalık değildiki,Kulluğe basıp masadan kalkasın..Bir yürekdi ağlayan,şuursuz, çok seven,belki minicik kadındı gözleri buğulanıp sana yanan..Ancak görmesini bilemedin,o yurek çok büyük çok asildi...
Enkazlı kışlara veda ederken,artık bende nisanların baharların da adı Güz..
ßir ömür derken bir mevsime sığdı bu aşk,dokunduğum gül yalan,baktığım göz yalan.
Şarkıda da dediği gibi; Dokunduğun her yanım acıyor şimdi...
İşte şimdi sorgula kendini ey kalbim! Acıyı sevmek olur mu?