Hani bir yeminimiz vardı,
hep ama hep sevecektik.
Ama birbirimizi.
Değişmedi seviyorum
ben!
Belki, sen de
belki bile değil.
Yooo, hayır!
Elbette ki seviyorsun.
Ama sanki daha çok sevdiğin
bir şey var
senin:
“Acı çektirmek”!
Ama yine, yalnızca bana
acı,
ama acı yedirmek.
Sabaha, öğleye, akşama
bunları dolduran,
tüm saatlere
acı, acı, doldurmayı!
Ama bana,
acı çektirmeyi,
daha mı
çok seviyorsun ne,
beni sevmekten?
Kayıt Tarihi : 13.7.2002 10:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!