Acıyan ve Acıtan Bir Yaradır Özlemin

Kimi gün ıssız bir adaya düşmüşlük
Kimi gün ise bir dağbaşı yalnızlığına denk gelir özlemin.
Issız adada ve dağbaşında kalırım bir başıma.
Kalıp da bir sese,
Bir gelişe
Bin yıllık hasretlikler biriktiririm.
Biriktirip de ateşli bir havale ile titremelere teslim ederim bedenimi ve ruhumu.

Bazen tek kişilik hücre mahkumiyeti,
Bazen ise ışık sızmaz bir kör kuyuya düşmüşlüktür özlemin.
Düşer de masmavi bir özgürlüğe,
Bulutsuz bir gökyüzüne ,
Göze dolan gün ışığına
Sabırsız bir bekleyiş ile yol gözlerim çok ömürler boyu.

Bazı günler terkedilmiş bir şehir sessizliği,
Bazı günler ise yakılmış bir köy acısıdır özlemin.
Terk edilirim sancılı bekleyişlerin soğuk kaldırım taşlarında,
Yanarım kendi tenhalığımın iç yangınlarında.
Yanar da kül olmadan binlerce kez tutuşurum sensizliğin koynunda.

Velhasılı zordur,
Ağırdır,ıstıraplıdır özlemin.
Kederli ve dayanılmaz bir acı,
Durmaksızın sızlayan bir yaradır özlemin.
Kanadıkça acıyan
Acıdıkça kanayan.
Yaşadıkça daha da derinleşen
Geçmişten geleceğe acıyan ve acıtan bir yara.