Acıyaman Şiiri - Hüseyin Turhal

Altı Şubat ikibin yirmi üçte,
Gece saat dört on yedi de,
Gecenin şafak vaktinde,
Adıyaman oldu Acıyaman .

Derin uykudan, gafil avladı,
Yaşlı genç çocuk acımadı,
Binlerce can enkazdan kaldı,
Adıyaman oldu Acıyaman.

Merkez üssü Kahramanmaraş,
Yedi nokta sekizde aktı göz yaş,
Adıyaman'a düştü alevli ateş,
Adıyaman oldu Acıyaman.

Bütün binalar başına yıkıldı,
Adıyaman enkaz altında kaldı,
Üç gün kimse sesini duymadı,
Adıyaman oldu Acıyaman.

Maraş, Adıyaman, Urfa salandı,
Adana, Hatay, Diyarbakır salandı,
Kilis, Malatya, Osmanye salandı,
Adıyaman oldu Acıyaman.

Bozuldu bahçe bozuldu bağlar,
Yer yerinden oynadı yıkıldı dağlar,
Enkaz altında çocuklar Analar ağlar,
Adıyaman oldu Acıyaman.

Yetkililer bakıp da ah güldüler,
Kaymağını yiyen zenginler terk etiler
Dört Bir tarafına hırsızlar çöktüler,
Adıyaman oldu Acıyaman.

Adımız yaman soyadımız çile,
Nasıl yaşarız bu acı ızdırap ile,
Aşık TURHAL der vardır bir hile,
Adıyaman oldu Acıyaman.